बुधवार, २९ मे, २०२४

स्वातंत्र्यवीर विनायक दामोदर सावरकर:जयंती स्मरण

स्वातंत्र्यवीर विनायक दामोदर सावरकर उर्फ तात्या यांचा जयंती दिन बऱ्याच सावरकर प्रेमींनी आनंदात साजरा केला.आपआपल्या सोशल मीडिया खात्यावरून बऱ्याच लोकांनी सावरकरांना स्मरण केले तरीही बहुतांश समाजाला अजूनही सावरकर या जहाल क्रांतिकारकाबद्दल अजूनही म्हणावं तसे प्रेम, आसक्ती आलेली नाही कारण डोळ्यावर बांधलेली झापड,मनात उगाच त्याच्याबद्दल तिढा आणि बुद्धीत पाठ्यपुस्तकात काही विशिष्ट माणसाचा केलेला उहापोह सावरकरांबद्दल अजूनही म्हणावं तसे जन आणि मन परिवर्तन होणे गरजेचे आहे.

सोशल मीडियात व्यक्त झालेल्या काही महत्वाच्या गोष्टी म्हणजे अनादी मी अनंत मी, अस्पृश्य समजले गेलेल्या समाजासाठी निर्माण केलेले पतीतपावन मंदिर, अटलजी नी सावरकर मतलब व्यक्त केलेले मत, ने मजसी ने परत मातृभूमीला, गांधी आणि सावरकर भेट तसेच सुभाषचंद्र बोस आणि सावरकर भेट, जयोस्तुते हे गीत, हिंदू म्हणून लोकांना एकत्र आणणारा नेता, अखंड भारत ही संकल्पना मांडणारे व्यतिमत्व, सामाजिक तसेच लेखक, कवी म्हणून आठवण याव्यतिरिक्त अजून खूप मोठे खूपच मोठे व्यक्तिमत्व म्हणजे सावरकर.

सावरकर कुटुंब त्याने भोगलेल्या अपार दुःख, कष्ट याबद्दल वाचले तरी डोळ्यात पाणी येईल. लहानपणी इंग्रजांविरुद्ध लढण्याचा प्रण केला, खेळण्या बागळण्याच्या दिवसात मुलांमध्ये देशप्रेम वृद्धिंगत करणारे हे बाळ,प्रत्येक सवंगड्याला घरातून एक तरी शस्त्र आणण्याचे आवाहन असेल की छत्रपती शिवाजी महाराज यांच्याप्रमाणे देशाला स्वातंत्र्य मिळवून देण्याची बालवयात घेतलेली प्रतिज्ञा असेल वा वेळोवेळी मित्रमेळा, अभिनव भारत सोसायटी सारख्या संघटना करून देशप्रेमी व्यक्तींना पैलू पाडून देशभक्त बनवणारा हा काळाच्या पुढे विचार करणारा नेता. दारुगोळा, बंदुका, बॉम्ब बनवण्याचे आणि ती माहिती भारतात पाठवण्यासाठी केलेली मेहमत असेल की इंग्रजांच्या लिखापडीच अभ्यास करत १८५७ एक स्वातंत्र्यसमर नावाचा इतिहास पुढे करणारा लेखक, बुद्धीच नाही तर शरीर सामर्थ्य, वेळप्रसंगी अक्कलहुषारी वापरण्याचा आग्रह धरणारा नेता, कायद्याचा अभ्यासक म्हणून फ्रान्समध्ये राजकीय कैदी बनण्यासाठी समुद्रात मारलेली उडी, आरोपीच्या पिंजऱ्यात असतानाही कायद्याची समज दाखवताना खटला भारतात नाही तर लंडन मध्ये चालवला गेला पाहिजे असा आग्रह धरणारा धोरणी नेता, काळ्यापाण्याच्या शिक्षेत भोगलेली मरणप्राय यातना, त्यातूनही तिथे निरक्षर कैद्यांना शिक्षण देण्यासाठी केलेली धडपड, बेरी बरोबर खेळेलला मानसिक बुद्धिबळ, त्याच बरोबर तुरुंगातून सुटण्यासाठी केलेले अनेक अर्ज ज्याला आजकाल माफीनामा म्हणणाऱ्या बेअक्कल लोकांना खरंच सावरकर कळले आहेत का? हिंदूंचा खरा शत्रू कोणी इतर समाजातील लोक नसून हिंदूच आहे असं म्हणणारा खमक्या, आईसमान वहिनीच्या मृत्यू, आपल्या लहानग्या मुलाचा मृत झालेली बातमी, काळयापाण्याच्या शिक्षेत वडीलबंधू याच्या भेटीसाठी, एक नजर पाहण्यासाठी झालेली त्याची मनाची स्थिती कोणी समजली असेल का? अनेक प्रयत्नानंतर आणि अनेक अटी मान्य करत अंदमान मधून बाहेर पडल्यानंतर आरश्यातील प्रतिमेसारखे आभासी जीवन जगत असताना स्मरणशक्तीचा वापर करत कैदेत असताना रचलेल्या कविता पुन्हा लिहिणारा अजब व्यक्तिमत्व असणारे हे व्यक्तिमत्त्व कोणत्याही त्या काळातील नेत्याच्या दहा वीस पाऊले पुढे विचार करणारे व्यक्तिमत्व होते. सावरकरांनी मरेपर्यंत केलेला संघर्ष हा समजून घेण्यासाठी, त्याचे विचार वाचण्यासाठी, समजण्यासाठी थोडस आजच्या लोकांनी प्रयत्न केला तर कदाचित सावरकरांच्या मनातील भारत घडवला जाऊ शकतो. 

माझ्यासारखा अज्ञानी, मूर्ख काय त्या धगधगत्या सूर्याचे वर्णन करणार तरीही माझ्या अक्कलहुशारीने जितकं आठवत तितकं लिहून सावरकर तुमच्यापुढे मांडण्याचा हा थोकटा प्रयत्न. चूक भूल माफी असावी पण मला फक्त व्यक्त व्हायचे होते, थोडं जे सावरकर कळले ते सांगायचे होते. सावरकर हे इतका मोठे आहे की अश्या कैक लेख मालिका लिहल्या तरी केवळ नखभर सावरकर लोकांसमोर उलगडता येतील. 

अश्याच अनेक अन्य लेख वाचण्यासाठी follow करा dairynotes137.blogspot.com

पुढचा लेख सादर करेपर्यत माझा सर्वांना जय श्रीकृष्णा



शनिवार, २५ मे, २०२४

पार्किंग


आज शनिवार त्यामुळे ऑफिसला सुट्टी, वडील गावाला काकांकडे तर बायको आणि मूल उन्हाळी सुट्टी मामाच्या गावाला गेलेले त्यामुळे घरात एकटाच. वेळ घालवण्यासाठी कोणता चित्रपट पहावा विचार करत असताना पार्किंग हा चित्रपट आणि त्याचा ट्रेलर आवडला म्हणून तो पहिला. भन्नाट विषय आणि गुंफलेली गोष्ट आणि मानवी भावभावनांचे केलेलं चित्रण पाहून अंगावर काटा आल्याशिवाय राहणार नाही

आजच्या घडीला प्रत्येकाला कमावण्याची अक्कल नसली तरी दारासमोर चार चाकी गाडी हवी असते त्यात देश विकसित होत चालला आहे तसे कारखानदारी विशेष जोरात आहे ह्याच कारखाना व्यवसायामुळे प्रचंड प्रमाणात नवनवीन गाड्या निर्माण होतात आणि त्या विकण्यासाठी कर्जदेखील सहजासहजी मिळतात त्याचाच परिणाम भारतात माणसापेक्षा कदाचित गाड्याची संख्या अधिक असेल अशी स्थिती निर्माण झाली आहे आणि जितकी वाहने बनत आहे तितकीच रस्त्यावर येत आहे पण यामुळे निर्माण झालाय पार्किंग समस्येचा जन्म. रस्त्यावर वाहने असतात तोपर्यत रस्त्यावर केवळ गर्दीच गर्दी आणि दिवस मावळतीला आला की हीच रस्त्यावरची गर्दी  घरासमोर, गल्ली, मैदाने, मिळेल तिथे गाड्या पार्किंग करण्याचा परवाना लोकांना मिळाला आहे. गाड्या विकताना पार्किंग आहे की नाही याची चौकशी तरी केली जाते का? पार्किंगचा मुद्दा तरी कोणाच्या लक्षात आलाय का? स्वमालकी असलेल्या कित्येक गाड्याना पार्किंगच नसते कारण तिथे सरकारी, सार्वजनिक जागेवर लोकांनी आपापली मक्तेदारी केली आहे आणि त्यामुळे वाढतोय तो संघर्ष. काही देशात गाडी चालवण्याचा परवाना इतका महाग आहे की तिथे गाडी घेण्यापेक्षा सार्वजनिक वाहतूक व्यवस्था लोक वापरतात तर काही देशात गाडी पार्क करण्याची जागा नसेल तर गाडी विकत मिळत नाही पण आपल्या भारतात गाडी घेणारा त्या गाडीचे हप्ते तरी देऊ शकतो का हे देखील तपासले जात नसावे कदाचित कारण हप्ते चुकले की आहेच बँका जप्त करायला पण पार्किंग ही समस्या येत्या काळात खूप अडचणीची गोष्ट होणार आहे  हे नक्की. लोक गरज असण्यापेक्षा केवळ श्रीमंतीचा थाट आणि समाजात आपली वट दाखवण्यासाठी गाड्या घेतात. ज्याप्रकारे गाड्या रस्त्यावर येत आहेत ते पाहता रस्ता कितीही मोठा केला तरी ट्रॅफिकची समस्या कमी होणार नाही अश्यावेळी केवळ प्रतिकात्मक विकास नावावर चाललेली समाज व्यवस्थेची घडी नीट बसवण्यासाठी सरकारला येत्या काळात काही ठाम भूमिका घ्याव्या लागतील असे वाटते. 

राजकीय भूमिका घेतली तेव्हा घेतील पण तो दिवस येईल तेव्हा येईल पण तोपर्यंत २०२३ मध्ये प्रदर्शित झालेला हा पार्कींग नावाचा चित्रपट किमान काही लोकांचे डोळे उघडू शकतात. गाडी घेतल्याने पार्किंग आपापली गाडी पार्क करण्यासाठी दोन कुटुंबात कसा संघर्ष होतो हे हा चित्रपट आपल्याला दाखवतो. हा संघर्ष इतक्या टोकाला जातो की दोन्ही कुटुंबातील हेकेखोर कुटुंब प्रमुख दुसऱ्याचा संसार, नोकरी, समाजातील इभ्रत इतकेच काय एकमेकांना आयुष्यातून संपवून टाकण्याचा देखील प्रयत्न करतात. पार्किंगची ही समस्या किती टोकाची भूमिका घ्यायला प्रवृत्त करते हे हा चित्रपट आपल्याला दाखवतो. चित्रपटाचा शेवट होईपर्यंत पुढे काय होईल, माणूस अजून किती जनावरसारखा वागेल याची उत्सुकता लागून राहते. माणूस मी, माझे यात इतका गुरफटून गेला आहे की तो केवळ दिखाव्यासाठी किती खालच्या पातळीला जाऊ शकतो हे हा चित्रपट अचूक दाखवतो त्यामुळे चित्रपट नक्की पहा आणि निव्वळ चित्रपट पाहूग नका तर त्यातून काही शिका देखील. 

पुढचा लेख घेऊन येईपर्यंत जय श्रीकृष्णा

मंगळवार, २१ मे, २०२४

लोकसभा निवडणूक निकाल २०२४

लोकसभा निकाल २०२४ यात कोणताही निकाल उल्लेख केला नसला तरी निकालाच्या दिवशी निकालानंतर कोणत्या घडामोडींवर नजर ठेवली पाहिजे याचबरोबर आज मीडियात छोट्या मोठ्या पक्षाचे मोठे नेते काय बोलतात याकडे लक्ष देऊन त्याच्या बोलण्याचा निष्कर्ष काढला पाहिजे. मुळात काही पक्ष तर उरलेल्या दोन निवडणूक टप्पे होण्याआधीच आपली हार मान्य केली आहे. काही लोकांचे तर केवळ आपलं घराणे, माझा पोर, माझी पोरगी यात जीव अटकला आहे तर काहींचे आपल्या घराण्याच्या ऐतिहासिक नाव पुढे चालू राहण्यासाठी रडकुंडीला आले आहे असो इंडी आघाडी हे केवळ एक मृगजळ आहे तसे ते प्रत्येक पक्ष केवळ मी आणि माझा पक्ष इतकाच विचार करत असले तरी निकालानंतर आपण कापसाच्या ढिगाऱ्यात सुई शोधावी अशी गत होणार हे स्पष्ट असल्याने केवळ निडणुकीनंतर आपल्या पक्षाला जास्तीत जास्त फायदा होण्यासाठी ती लोक एकत्र आहे. निकालानंतर त्या इंडी आघाडीत होणाऱ्या कुस्त्या, भांडणे, वितुष्ट तर हास्यजत्रेला मागे पाडतील अशी आशा आहे. काही आप सारख्या पक्षाचे बरे आहे की ते पूर्णतः नामशेष होण्याच्या मार्गावर पळत आहे तर त्याचा नेता जून महिना उजाडला की परत अंधार कोठडीत जाणार आहे. नावात ममता असणारी ती पुढारी मतांसाठी पाय मोडून घेते, डोकं फोडून घेते ती निकालानंतर कोलांटी उडी मारताना दिसू शकते.कदाचित भाजपा पूर्ण बहुमत मिळवेल असे ही नाही त्यामुळे उद्या काय होणार ह्याची काहीच कल्पना नसताना नक्की एक व्यक्ती, एक भारतीय नागरिक, मतदार म्हणून पुढची पाच वर्षे ह्या पुढाऱ्यांचा मर्कटलीला पहाव्या लागणार असताना केवळ निवडणुकीत निकालानंतर ह्याच्या स्वार्थासाठी होणाऱ्या माकडचाळे कसे पहायचे, कासआनंद घ्यायचा यासाठी हा लेख. तुमचा आवडता नेता कोणताही असो, पक्ष कोणताही असो तो त्याचा स्वार्थ पूर्ण करण्यासाठी कधी कोणत्या गटात जाईल याची शक्यता नाही अश्या वेळी कोणताही झेंडा खांद्यावर न घेता निवडणुकीचा आणि निकालांचा आनंद घ्या
आजचा विषय थोडा विचित्र आहे कारण मला भाजपा, मोदी, पुढचा पंतप्रधान, ४००+ जागा या गोष्टींवर न बोलता विरोधकांवर बोलायचे आहे. बोलायचे म्हणजे बोलक्या बहुल्यातील अर्धवटराव सारख्या शाब्दिक कोट्या करायच्या नाही की उद्धवराव सारख्या शाब्दिक टोमणे मारायचे नाही. 

मोदींचे जर ४०० जागा निवडून येणारच असेल तर विचार करा विरोधकांना किती जागा मिळतील? नंबर दोन वर कोण राहील? विरोधी पक्ष नेता हे पद मिळण्याइतके तरी जागा एक पक्ष निवडुन आणेल का? नाही आणता आले तर प्रमुख विरोधी पक्ष आणि विरोधी पक्ष नेता हे पद मिळवण्यासाठी ते काय करतील? मोदी मोदी करत सगळे आनंदात उड्या हाणत असतील, जल्लोष करत असतील तिथे विरोधक मात्र विवंचनेत, आकडे मोडीत अडकलेले असतील. नाही म्हंटले तरी विरोधकात काँग्रेसला जास्तीत जास्त उमेदवार निवडून येण्याची शक्यता आहे अश्या वेळी मागच्या वेळी काँग्रेसला विरोधी पक्ष नेता, पक्ष म्हणून मान्यता मिळाली पण यावेळी मिळेलच असे नाही म्हणूनच इंडी आघाडीतील छोट्या छोट्या प्रादेशिक पक्षाचा भाव वाढणार आहे. प्रादेशिक पक्ष म्हणजे त्याची जास्त नाही पण थोडे फार उमेदवार निवडून आले आहे पण भविष्य अंधारमय दिसत आहे ती लोक आपला पक्ष विकायला मागे पुढे पाहणार नाही आणि असेच छोटे प्रादेशिक पक्ष विकत घेत काँग्रेस विरोधी पक्ष बनण्याचे आपले स्वप्न पूर्ण करेल. 

काही पक्ष तर असे आहेत की ज्यांना उद्याचा निकाल काय येणार आहे ह्याचा अंदाज आल्याने ४ जून नंतर अनेक छोटे पक्ष काँग्रेस मध्ये समाविष्ट होतील असे भाकीत करणारे आधारवड शरद पवार हे आघाडीवर असणार आहे. एकंदरीत शरद पवार ४ जून नंतरच काँग्रेस मध्ये जायची भाषा का करत आहे ते हुशार वाचकांना समजले असेल त्यामुळे कोणतेही एक स्टेटमेंट असेल किंवा वर्तमानपत्रातील दोन ओळी यातील गांभीर्य, मतितार्थ काढणे सगळ्यांना समजत नाही त्यामुळे केवळ कोणता तरी एक झेंडा खांद्यावर घेत कोण्या नेत्याला अंध पाठींबा देण्याआधी आपल्याला राजकारण किती कळत याची स्वपरीक्षा करत जा. जरी तुम्ही या परीक्षेत अव्वल आलात तरी पुढारी, नेते आणि राजकारणी पुढच्या घडीला स्वार्थ साधण्यासाठी कोणता डाव खेळातील ह्याची हमी कोणीही देऊ शकणार नाही त्यामुळे जे घडतंय ते नीट पहा, वाहवत जाऊ नका, कोणता नेता काय बोलतोय, त्याची देह बोली काय आहे याकडे नक्की लक्ष द्या. मोदी सरकार ४०० पार जाऊ की न जाऊ यापेक्षा विरोधी पक्षाची निवडणूक निकालानंतर होणारी धावपळ पाहण्यासारखी असेल यात शंकाच नाही. केवळ मोदी जिंकला, ४०० पार गेला, तिसऱ्यांदा पंतप्रधान बनला ह्या आनंदात विरोधकांची अवस्था न पाहण्याची चूक तुम्ही करू नये म्हणून हा छोटासा लेख. आवडला तर लाईक करा, शेयर करा आणि आनंदी रहा

जय श्रीराम, जय श्रीकृष्णा

सोमवार, ६ मे, २०२४

रविवार, कुटुंब आणि किस्सा वाचनाचा

आजचा काळ हा डिजिटल काळ आहे. पुस्तक, वर्तमानपत्र याचा खप असला तरी अधिकाधिक लोक पांढऱ्या प्रकाशात काळे अक्षर वाचताना आपल्याला दिसतात पण खरी गंमत पुस्तक हातात घेऊन ते वाचण्यात आहे ना ते डिजिटल पुस्तकात नाहीच. माणसाने दिवसातून एक तास तरी वाचन केले पाहिजे, दोन तास केले तर अतिउत्तम पण आजकाल मोबाईल, सोशल मिडिया, ते व्हाट्सएप आणि निरनिराळे सोशल साईट यामुळे जे काही उथळ,बिनकामाचे वाचून आजची पिढी मोठी होत आहे ते घातक आहे. पुस्तके आपल्या ज्ञानात भर घालतात, नवीन नवीन माहिती, गोष्टी आपल्याला पुस्तक, मासिके, पुरवण्या, वर्तनमानपत्र यातून मिळत असते. प्रत्येक व्यक्तीची एक आवड निवड असते, बुद्धी असते त्यानुसार तो त्याला आवडेल ते वाचेल पण आपण वाचतोय का? ते म्हणतात ना की ज्ञानाच्या सागरात स्वतःला बुद्धिमान समजणाऱ्या व्यक्तीचे केवळ तळवेच भिजलेले असतात इतकं ज्ञानाचा सागर विशाल आहे त्यामुळे ह्या सागरात कुठे काय वाचायला, शिकायला मिळेल हे सांगता येणार नाही.
वाचाल तर वाचाल अस लहानपणी शिकलोय ते ही विसरलोय का? 

बरं मी का इतकं पेटलोय, तुम्हाला वाचायला सांगतोय त्याला एक कारण आहे. स्वतःला बुद्धिमान समजण्याचे व्यसन मलाही आहे त्यामुळे अनाहूतपणे मिळालेल्या एका कागदाचा तुकडा मला नवीन ज्ञान देऊन गेला ते ज्ञान इथे व्यक्त करून त्यात तुम्हाला सहभागी करावे म्हणून हा लेख. 

तुमचा मित्र सनातन याचा नमस्कार, आज रविवार सुट्टीचा वार आणि महिन्याचा पहिला आठवडा देखील. आज सकाळी निवांत उठलो. सकाळची कामे करायला घेतली तर आमच्या सौ हातात पिशव्या आणि महिन्याची किराणा वही घेत बाहेर पडल्या. महिनाभराचा किराणा आणण्यासाठी दोन्ही मुलीची मदत घेत छोट्या मोठ्या तीन चार पिशव्या घरात आल्या. अर्ध्या तासात मी ही सगळं आवरून सोसायटीच्या कट्यावर फिरायला बाहेर पडणार तेच दुपारच्या जेवणाचा मेनू काय असं विचारण्यात आले. अन्नपूर्णाच्या मनात जे असेल ते करा असे सांगत टाकलेला बॉउन्सर बॉल ताकदीने पूल/ हुकच्या शॉट सारखा परतावत कट्यावर बॉलिंग करायला मी बाहेर पडलो. अर्धा तास स्वतःची हुशारी आणि इतरांची टिंगल टवाळी केल्यावर पोटात दोन तीन उपाशी कावळे चक्कर येऊन पडलेत, उंदर टणाटण उड्या मारताहेत आणि कुत्र्याने तोंड वर करत भुssss करण्याआधीच घरी परतावं असे मनात आल्याने सुबह का भुला परत घरी परतला. सूर्य डोक्यावर यायचा बाकी होता तरी बाहेर उन्हाचा चटका घरात सौंच्या चिडलेल्या चेहरा ग्वाही देत होता. भरलेल्या वांगे तयार होत असलेल्या रस्यात उडी मारण्यासाठी तळमळत होते. छोटी मुलगी त्याच न आवडणाऱ्या वांग्यांना ताटात पाहून गाल फुगवून बसली होती तर मोठी मुलगी उन्हाळ्याच्या सुट्टीत पुढील वर्षाचा अभ्यास करत होती. परिस्थितीचे गांभीर्य पाहत स्वयंपाकघरात आडव्या तिडव्या पडलेल्या त्या किरण्याच्या पिशव्या मला घरातील परिस्थिती निवळण्याची योग्य दिशा दाखवत होत्या. सुट्टीच्या दिवस असूनही अंगातील सर्व आळस झटकत किराण्याच पिशव्यामधून किराणा बाहेर काढायला लागलो आणि जे होऊ नये तेच घडले. एक छोट्या वर्तमानपत्राच्या कागदात बांधलेली कोणती तरी पिवळी डाळ स्वयंपाक घरात चौफेर पसरली आणि जिथं घरातील वातावरण खेळीमेळीचे करायला गेलेलो मी आता मोठे डोळे आणि तोंडाचा आ वासून सौ समोर बसलेलो होतो. दिवाळीच्या दिवसात दुपारी वामकुक्षी घ्यायला डोळे झाकावे आणि कोणी बाहेर सुतळी बॉम्ब फोडवा तस सौ  माझ्यावर फुटली. फुटलेल्या त्या पिवळ्या डाळीचा कागद हातात तसाच पकडत पहिले हॉल मध्ये आमच्या आदरणीय बाबाच्या बाजूला येऊन बसलो. स्वयंपाकघरातून स्टीलच्या डब्याचे आदळण्याचा आवाज मला स्वयंपाक घरातील सौ चा अविर्भाव काय असेल हे महाभारतातील संजयला मिळलेल्या दिव्य दृष्टीची अनुभूती करून देत होत. दूरचित्रवाणी वरच्या बातम्या एकदम पिन ड्रॉप शांतता झालेल्या घरात उगाच शांततेचा खून करत होते आणि हॉल मधील बाबाची उपस्थिती माझा प्रतिकात्मक खून होण्यापासून वाचवत होता. असो एकंदरीत करायला गेलो एक आणि झाले भलतेच पण यावरून घरात मीच कसा राजा आहे हे वाटत नसले तरी सत्ता आपलीच चालते हे तुम्हाला सांगायला मला आवडेल. आत सांडलेली ती डाळ कोणती हे माहीत न्हवते पण तो डाळीचा वर्तमानपत्राचा कागद मात्र हातात होता.

काही लोकांना देवाने लोक वाचायला येतील अशी शक्ती दिलेली असते आणि मी तर त्यातही अव्वल आहे असे माझे मत आहे. लोक घरात पडलेले वर्तमानपत्र वाचतील अशी अपेक्षा धरू नका पण तेच वर्तमानपत्र एस टी त बसून वाचायला लागेल तर शेजारचा इच्छा नसतानाही त्यात डोकं घालत असतो हा माझा अनुभव आहे. आजच्या वर्तमानपत्राला हात ही न लावलेला मी, तो डाळीच्या पुड्याचा वर्तमानपत्राचा तुकडा वाचायला लागलो. ती एक जाहिरात होती आणि ती तुम्हाला पाहायला म्हणून त्या कागदाच्या तुकड्याचा हा तो फोटो
अनाहूतपणे मिळालेला हा तुकडा ज्ञानाची कवाडे उघडून जाईल असे वाटले नव्हते. एकीगाई आपल्याला ह्या जीवनात काय करायचे ते ध्येय देते, कायझेन त्यात प्रत्येकवेळी सुधारणा करत अधिक चांगले काम करण्यास प्रेरित करते.पोमोडोरो प्रत्येक कामात मन लागण्यासाठी, वेळेचे नियोजनाद्वारे आयुष्याचे नियोजन करणे. हारी हाची बु द्वारे जेवण भरपेट न करता थोडं रिकामे ठेवल्याने कसे फायदे होतात ते असेल की आपली चौकस बुद्धी जागृत ठेवत नवीन गोष्ट शिकण्याची नवशिक्या बनण्याची शोशिन पद्धत आपल्याला बरेच काही शिकवून जात नाही का?

कायझेन बद्दल माहिती असले तरी इतर प्रत्येक प्रकार/ टेक्निक याबद्दल मी तरी पहिल्यादा वाचत होतो त्यामुळे त्याबद्दल माहिती लगेच आजच्या काळातील प्रत्येक गोष्टीची माहिती ठेवणारे आणि विचारल्यावर समोर आणू  देणारे गूगल ला विचारले आणि माहिती करून घेतली. ह्या पद्धतीबद्दल माहिती लेखातुन देऊ शकलो असतो पण ह्या पद्धतीची माहिती तुम्ही शोधा, आपल्या मुलांना सांगा कारण आपल्याला तर क्षणाक्षणाला आपल्यात चांगले बदल घडवायला आवडेल नाही का? . हे कात्रण नक्की कोणत्या वर्तमानपत्रातले माहीत नसते तरी केसरी @Kesari_Tours ह्या ट्रॅव्हल कंपनीने केलेल्या ह्या अभिनव जाहिरातीसाठी त्याचे धन्यवाद.

अशीच माहिती, लेख वाचण्यासाठी, इतरांपर्यंत पोहचवण्यासाठी Dairynotes ह्या ब्लॉगपोस्टला follow करायला विसरू नका. आपल्या प्रतिक्रिया Dairynotes137@gmail.com वर मेल करा.....

परत नवीन लेख घेऊन येईपर्यंत जय श्रीकृष्ण





सी ए टॉपर

स्वभावाला औषध नाही कारण प्रत्येक व्यक्तीच्या एक स्वभाव असतो.स्वभाव म्हणजे त्याची वागण्याची, बोलण्याची किंवा निर्णय घेण्याची प्रक्रिया. प्रत्...